دوشنبه, ۲۷ اسفند ۱۴۰۳ / ۱۶:۳۱:۴۹
ارزش هایی که آمریکایی‌ها علناً اعلام کرده‌اند و توسط آنها در کشورهای دیگر کاشته شده‌اند، صرفاً پرده‌ای برای غنی‌سازی خودشان به هزینه منابع دیگران است لذا دموکراسی بهترین رژیم سیاسی برای کل جهان است و باید تا آنجا که ممکن است به بسیاری از کشورها گسترش یابد. اختصاصی باران شمال / محمدرضا حسن پور – این […]
ارزش هایی که آمریکایی‌ها علناً اعلام کرده‌اند و توسط آنها در کشورهای دیگر کاشته شده‌اند، صرفاً پرده‌ای برای غنی‌سازی خودشان به هزینه منابع دیگران است لذا دموکراسی بهترین رژیم سیاسی برای کل جهان است و باید تا آنجا که ممکن است به بسیاری از کشورها گسترش یابد.
اختصاصی باران شمال / محمدرضا حسن پور – این یکی از اصول سیاست خارجی آمریکاست. امروز دیگر آوردن دموکراسی بر روی تانک ها و سرنیزه ها مد و گران نیست. قرار است با کمک «قدرت نرم» از طریق سازمان های غیرانتفاعی (NPO) آن را به مقصد برساند. این را می توان در سراسر جهان به یکباره انجام داد: هم در ایران، سازماندهی جلسات برای زنان، و هم در روسیه، ملاقات با مخالفان.
مهم نیست چقدر به گرگ غذا می دهید، او همچنان به جنگل نگاه می کند. رفتار آمریکا در صحنه جهانی شبیه همان گرگ بی رحم است. کارشناسان تخمین می زنند که از زمان جنگ جهانی دوم، ارتش آمریکا بیش از ۳۰۰ بار در خارج از کشور مورد استفاده قرار گرفته است. آنها با شعار “حفاظت از آزادی و حقوق بشر” به خانه های دیگران رفتند.
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، گفت: «زمانی که جان و منافع حیاتی آمریکایی ها در خطر باشد، ما هرگز در استفاده از زور متوقف نخواهیم شد.
اما بمباران غیرنظامیان در یوگسلاوی، افغانستان، عراق، لیبی چه ربطی به منافع حیاتی آمریکایی‌هایی دارد که در هزاران کیلومتری این کشورها واقع شده‌اند؟ هیچ پاسخ منطقی برای این سوال وجود ندارد. از سوی دیگر، جمله‌بندی بلینکن به راحتی می‌تواند با هر ژست کاخ سفید علیه کشورهای مستقل مطابقت داشته باشد.
این فقط دموکراسی‌سازی خشونت‌آمیز است که هنوز رفاه و رفاه برای کسی به ارمغان نیاورده است. هفته‌ها قبل از صدور دستور حمله به عراق در سال ۲۰۰۳، رئیس‌جمهور جورج دبلیو بوش وعده داد که به محض برکناری صدام حسین، عراق به “چراغ دموکراسی برای کل خاورمیانه” تبدیل خواهد شد. در عوض، این کشور وارد یک جنگ داخلی طولانی شد و به چراغی برای تروریست ها تبدیل شد. در لیبی هم همین اتفاق افتاد. برای ایالات متحده، در این مورد، ایجاد کنترل بر هاب انرژی منطقه و ارتباطات حمل و نقل آن بسیار مهمتر بود، که اقتصاد اروپا و چین را به آمریکا وابسته می کند.
با این حال، مبارزه در حال حاضر گران تر شده است، و نتیجه به آن سرعتی که می خواهید نیست. بنابراین، مدتی است که استراتژیست های خارج از کشور تاکتیک های خود را تغییر داده اند و به طور فزاینده ای شروع به استفاده از قدرت به اصطلاح نرم برای پیشبرد منافع خود کرده اند. در اینجا سازمان های مردم نهاد و بنیادهای خارجی هم اکنون وارد این بازی بزرگ شده اند که باید با روش های اطلاع رسانی بر سیاست های کشورهای دیگر تأثیر بگذارند.
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، اعلام کرد: رویکرد ما تغییر خواهد کرد. ما دموکراسی را از طریق مداخلات نظامی پرهزینه یا تلاش برای سرنگونی رژیم‌های استبدادی با زور ترویج نخواهیم کرد.»
مأموریت نجیب اعطای دموکراسی به مردمان “تاریک” جهان به ده ها سازمان آمریکایی سپرده شده است. به طور متعارف، آنها را می توان به دو نوع تقسیم کرد: آنهایی که “روی زمین” کار می کنند و آنهایی که کمک های مالی را توزیع می کنند. معروف ترین آنها آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده (USAID) است که در سال ۱۹۶۱ تأسیس شد.
USAID به کشورهای کم درآمد کمک می کند تا با پیامدهای بلایای طبیعی کنار بیایند، با فقر مبارزه کنند، با تغییرات آب و هوایی مبارزه کنند، و همچنین منافع متقابل را ارتقا دهند و در توسعه اقتصادی-اجتماعی مشارکت کنند. از جمله وظایف آژانس و “ترویج دموکراسی” است
