دوشنبه, ۲۷ اسفند ۱۴۰۳ / ۱۹:۲۳:۲۴
باران شمال به قلم وحید حاج سعیدی – خوشا به حال گذشتگان و درگذشتگان… خدا وکیلی شاد زیستند و خوش جهانی داشتند… صدای پای آب که را می شنیدند، ملائک را هنگام در زدن میخانه می دیدند، این اواخر هم به جای ساغر و پیاله با کوزه می انگوری سر می کشیدند و باقی ماجرا […]
باران شمال به قلم وحید حاج سعیدی – خوشا به حال گذشتگان و درگذشتگان… خدا وکیلی شاد زیستند و خوش جهانی داشتند… صدای پای آب که را می شنیدند، ملائک را هنگام در زدن میخانه می دیدند، این اواخر هم به جای ساغر و پیاله با کوزه می انگوری سر می کشیدند و باقی ماجرا … ! تازه وقتی هم که خسته می شدند مثل خدا بیامرز سهراب در تاریکی یک بره روشن پیدا می کردند که علف خستگی شان را بچرد و خلاص … در آخر هم بعد از اینکه به اندازه کافی عمر می کردند و موعدش فرا می رسید مثل بچه آدم ریق رحمت را با همه مخلفاتش سر می کشیدند و خلاص! در واقع با یک تب و یک مرگ عاقبت به خیر می شدند و سینه قبرستان آرام می گرفتند.
اما امروز روز برای مردن هم باید حساب و کتاب کرد و سینه قبرستان آرام گرفتن هم نا آرامی های خاص خودش را دارد تا جایی که عجالتاً در ولایت ما قبر هم به راحتی گیر نمی آید. اصل خبر به روایت جراید:
شهر گرگان با جمعیت ۳۵۰ هزار نفری تنها یک آرامستان در مجاورت بقعه امامزاده عبدالله (ع) گرگان دارد که طی سالیان اخیر با چالش کمبود زمین برای دفن اموات مواجه شده است.علی رغم اینکه در برخی بخش‌های این آرامستان قبرهای سه و چهار طبقه ایجاد شده اما استقبال اندک خانواده متوفیان از این قبور باعث شد تا مسئولان شهری به فکر تأمین زمین برای آرامستان جدید بیفتند. هر چند عده ای نیز مجبور در دفن اموات در روستاهای مجاور شده اند.
ملاحظه فرمودید؟ درست است که از قدیم گفته اند مرده روی زمین نمی ماند ولی قرار نبود سه چهار نفر را روی هم بچپانند و اسمش را بگذارند قبر طبقاتی یا اینکه برای اموات تور گردشگری راه بیندازند و اموات آلاخون والاخون روستا ها و ییلاقات شوند!
یعنی ما توی این هیر و بیر باید حسرت قبوری را بخوریم که جامی خدا بیامرز در هفت اورنگ توصیف شان کرده است: روی سفرم به خاک او کن / جایم به مزار پاک او کن؛ بشکاف زمین به زیر پایش/زن حفره به قبر دلگشایش؛ تا حشر که در وفاش خیزم/آسوده ز خاک پاش خیزم…
عنایت داشته باشید که قبر مورد اشاره جامی هم پاک است و هم دلگشا که طرف حاضر است شبانه و دور از چشم بر و بچه های شهرداری نقب بزند و تا حشر در قبر بماند! وقتی خود قبر دلگشا است شما حساب کنید قبرستان چگونه است!
علی ای حال از آنجا که هر مشکلی چاره دارد و برای ما شهرام بابک ببخشید شهرام بهرام ندارد به جای حسرت خوردن چند پیشنهاد کاربردی و کم هزینه در خصوص حل مشکل اموات و دفن آنها ارائه می کنیم:
الف) صدور مجوز احداث قبرستان های غیر انتفاعی: پیشنهاد می شود دولت به منظور حل دائمی مشکل کفن و دفن، دولت مجوز احداث «قبرستان غیر انتفاعی» و لاکچری را صادر کند. از آن قبرستان های باکلاسی که در فیلم ها نشان می دهند و صبح به صبح مامور شستشو، قبور را با گلاب دو آتشه کاشان شستشو می دهد و باغبان گل های اسپاتی فیلوم و دراسنا اطراف قبر را آبیاری می کند و علف های هرز را از ریشه بیرون می آورد. با این رویکرد هم بخشی از کسری بودجه دولت حل می شود و هم بخشی از پول های سرگردان که هر روز در بورس و خودرو و مسکن و … جابجا می شود به سمت ساخت قبرستان های لاکچری سرازیر می شود. بماند که کلاس این قبرستان ممکن است باعث شود آنهایی را که دو دستی دنیا را چسبیده اند، غلغلک دهد تا، بلیط عقبی هم بگیرند. ما که همان قبرهای سه طبقه شهرداری هم از سرمان زیاد است!
ب) ساخت آپارتمان های قبر سر خود: در حال حاضر بسیاری از آپارتمان ها دارای امکاناتی هستند که ما در ولایت خودمان نداریم. از لابی، کتابخانه، کافی شاپ و سیستم ضد حریق گرفته تا باشگاه بدن سازی، استخر، سونا، جکوزی، پارکینگ و … یعنی برای خودش شهری است و فقط یک شورای شهر کم دارد. پیشنهاد می شود به منظور جلوگیری از ازدحام در مواقع بحرانی و حل مشکل کمبود قبر، پیمانکاران موظف شوند در زیر زمین هر آپارتمان تعدادی قبر گل و گشاد نیز تعبیه کنند.
با این شیوه هم مشکل کمبود قبر در آرامستان های شهر های بزرگ حل می شود و هم در مواقع بحرانی تابوت چه کنم چه کنم روی دوش مان نمی گذاریم! چه ایرادی دارد خلق الله هر هفته به جای رفتن به قبرستان جهت قرائت فاتحه و ایجاد ترافیک و آلودگی هوا و … به زیر زمین آپارتمان شان بروند و همانجا فاتحه نثار اموات کنند؟! به شرطی که صاحبخانه ها بابت دفن اموات در قبور سال به سال اجاره قبر را افزایش ندهند و مقبور بودن(!) آپارتمان را هم جزو آپشن های لاکچری به حساب نیاورند!
