دوشنبه, ۲۷ اسفند ۱۴۰۳ / ۱۴:۴۷:۴۴
باران شمال: احمد توکلی سرپرست معاونت هماهنگی امور عمرانی استانداری مازندران اخیرا در کارگروه آموزشی سیاست‌ها و ضوابط تشویقی نوسازی بافت های فرسوده در بابلسر، بیان داشت: بودجه امسالِ شهردارهای استان ۱۲۰ تا ۱۵۰ هزار میلیارد ریال است و با توجه به اینکه اعتبارات کافی در اختیار دارند باید طرح های شاخص تعریف و اجرا […]
باران شمال: احمد توکلی سرپرست معاونت هماهنگی امور عمرانی استانداری مازندران اخیرا در کارگروه آموزشی سیاست‌ها و ضوابط تشویقی نوسازی بافت های فرسوده در بابلسر، بیان داشت: بودجه امسالِ شهردارهای استان ۱۲۰ تا ۱۵۰ هزار میلیارد ریال است و با توجه به اینکه اعتبارات کافی در اختیار دارند باید طرح های شاخص تعریف و اجرا کنند و طرح های شاخص عمرانی و زیرساختی اجرا نمایند.
وی با بیان این که، در هفته دولت سال جاری شهرداری های مازندران حتی یک طرح شاخص برای افتتاح نداشتند، افزود: انتظار ما این است که شهرداران مازندران اجرای طرح های عمرانی شاخص را در دستور کار خود قرار دهند. همچنین باز آفرینی شهری کیفیت زندگی مردم را افزایش خواهد داد و شهرداری های مازندران با اجرای برنامه اقدام مشترک طرح باز آفرینی را به درستی انجام دهند و همزمان با اجرای طرح بازآفرینی شهری سبک معماری شاخص و طرح اقلیم بومی هم مد نظر قرار گیرد.
به بهانه اظهارات توکلی در این گزارش می خواهیم به عملکرد شهرداری ها به تناسب بودجه ها و ارقام دریافتی مالیاتی شهرداری های مازندران و سهم آن ها در احداث و تکمیل پروژه ها بپردازیم.
اگر قدری به عدد اعلام شده توسط توکلی دقت کنیم می بینیم که رقم بسیار بالایی است و می توان اقدامات بسیار مناسبی در حوزه های مختلف انجام داد.
اما چه کنیم که شهرداری های مازندران عموما از خلاقیت و درامد پایدار افتاده اند و زیانده و مصرفی شده اند تا جایی که حتی از پرداخت مطالبات و حقوق کارکنان خود نا توانند.
به عنوان مثال چند سالی می شود در ساری که مرکز و پیشانی استان است طرحی درخور و شایسه این شهر توسط شهرداری احداث نشده و این نهاد حتی دو ماه سه ما در پرداخت حقوق پرسنل خود معوقه دارد.
بدهی های میلیاردی، جذب غیر اصولی و بدون ضابطه جذب نیرو در دوره های گذشته دست و پای متولیان امروز مدیریت شهری مرکز مازندران را بسته و قدرت نفس کشیدن و تکمیل پروژه های در دست احداث و تعریف پروژه های جدید به آن ها نمی دهد.
باقی شهرها نیز مسائل و گرفتاری های خود را دارند اما به نظر می رسد برخی از آن ها در مجموع وضعیت بهتری نسبت به شهردای ساری داشته باشند.
متاسفانه شهرداری های مازندران در مقوله ارقام دریافتی مالیاتی استان نیز موفق عمل نکردند و در مورد استفاده از آن نیز ضعف های مشهود دارند. در حالی که با توجه به منابع و ظرفیت های کشاورزی، گردشگری و صنعتی هر شهر، اساسا نیاز به چنین دریافتی هایی کمتر باشد.
چرا که همه ما بارها شنیده ایم مازندران استانی ثروتمند و برخوردار است و ظرفیت های فراوانی در حوزه های مختلف دارد. قطب کشاورزی کشور است و بهشت گردشگران و مسافران! در حوزه صنایع و معادن نیز به استناد اظهارات مسئولان و متولیان امر در بسیاری از موارد جزو استان های رده بالا و سرآمد کشور محسوب می شود.
بنابراین باید استانی سرشار از درآمد و آورده های مالی باشد و اقتصاد کشور را در بزنگاه ها و شرایط خاص و دشوار یاری کند. اما حقیقت موجود این استان، برخلاف تصور ما و شماست و واقعا جای حیرت و شگفتی دارد که چگونه ممکن است چنین باشد!
شاید باورتان نشود اگر بگوییم از همه این ظرفیت ها و پتانسیل های حوزه های مختلف و سازمان های عریض و طویل، دوزار گیر مازندران نمی آید و اگرچه ظاهری زیبا و دهن پرکن دارند در عمل برای مردم این استان به اصطلاح نان نمی شود.
نشان به این نشان که در سال گذشته به نقل از مدیرکل اداره کل امور مالیاتی مازندران ۹۴ درصد از درآمدهای عمومی استان در سال ۱۴۰۰ از محل اخذ مالیات بوده و بار اصلی درآمدهای مازندران به دوش اداره کل امور مالیاتی استان است.
اینکه اسلامی ورکی گفته جمع وصولی سازمان های دیگر برای درآمد استان تنها ۶ درصد بوده، نشان می دهد از ظرفیت ها و پتانسیل های موجود برای ایجاد درآمد و رشد اقتصاد استان استفاده نشده و نتایج در حد انتظار نبوده است.
عملا می توانیم بگوییم چرخ مازندران با مالیات می چرخد و طبق قانون بخشی از مالیات هایی که مردم پرداخت می کنند مستقیم به خزانه می رود و دوباره به جامعه باز می گردد و بخشی نیز مستقیم به شهرداری ها، بخشداری ها و دهیاری ها تزریق می شود.
به عنوان مثال عایدی مازندران در سال ۱۴۰۰ در بخش مالیات و عوارض ۵ هزار و ۳۳۰ میلیارد تومان بوده است که از این میزان ۶۳۳ میلیارد تومان به شهرداری ها، بخشداری ها و دهیاری ها پرداخت مستقیم انجام شده که ارقام قابل توجهی بوده و این پرسش مهم مطرح می شود که این مبالغ صرف چه اموری شده و نمود عینی آن در شهرهای مختلف چه بوده است!
مطمنا اگر نگاه شهرداری ها به دریافتی های خود چه از راه بودجه ها و چه از اداره امور مالیاتی پروژه محور بود و هر ساله بخشی از آن را صرف مسائل و معضلات عمومی استان مثل زباله می کردند امروز شاهد بهبود وضعیت شهرها می بودیم یا حداقل وضعیت زباله در استان در حد بحرانی نبود.
