دوشنبه, ۲۷ اسفند ۱۴۰۳ / ۱۲:۱۶:۵۴
به گزارش باران شمال به نقل از ایرنا – چهل و هشتمین سالگرد سید حسین فلاح نوشیروانی که به عنوان الگویی برای بسیاری از خیرین مازندران است، لغو و هزینه آن صرف شکست ویروس کرونا شد.هر ساله دهه آخر اسفندماه همزمان با سالگرد درگذشت مرحوم نوشیروانی این خیر بنام بابلی جمع زیادی از خیرین و […]
بسیاری از دوستداران نوشیروانی که امروز بالای ۸۰ سال سن دارند بخشندگی و سخاوت نوشیروانی را در طول عمرش بی نظیر خواندند و امروز نیز آرامش نخواهد داشت مگر اینکه در این زمانی که ویروس کرونا به جان مردم افتاده و یکی از دغدغه های اصلی و مهم وی بهداشت و درمان بوده، برای کمک و دستگیری شتاب نکنیم.
محلی ها و اطرافیان مرحوم نوشیروانی می گفتند که یک ماه مانده بود به عید سال نو مرحوم نوشیروانی به اتفاق همسرش خیاط به خانه می بردند و برای همه یتیمان لباس نو می دوخت تا آنها هم خوشحال سال نو را جشن بگیرند و این می تواند درس بزرگی باشد تا تعداد زیادی از مردم مازندران به خصوص بابل در آستانه سال نو که با ویروس کرونا دسته و پنجه نرم می کنند برای کمک به کادر درمانی بیمارستان ها اقدامی شایسته انجام دهند تا انها نیز از این ویروس ناخوانده جان سالم بدر ببرند.
رادمرد وارسته، مرحوم سید حسین فلاح نوشیروانی فرزند سید احمد در سال ۱۲۸۱ هجری خورشیدی در روستای ‘ˈنوشیروانکلا’ˈ از توابع شهرستان بابل دیده به جهان گشود.وی پس از فرا گرفتن مقدماتی قرآن به توصیه جد مادریش مرحوم سید آقا نوشیروانی، برای ادامه تحصیلات به مدارس ˈ’شرافت’ˈ و’ˈ احمدی’ˈ در «بارفروش» (بابل کنونی) رفت و به مدت هشت سال در این مدارس به تحصیل اشتغال داشت و همواره از شاگردان بسیار خوب و ممتاز بود.
تربیت اصولی از یک طرف و دیدن مصایب و رنج هایی که از ابتدای جوانی با آنها مواجه بود و دوش به دوش مردم و در متن جامعه آنها را آزموده و تجربه کرده بود چنان روحی بلند و اراده ای نیرومند در او پدید آورد که همه وجود خود و خانواده را در طول حیات وقف خدمت به مردم کرد.
آن مرحوم بر اساس نوشته هایش بیشتر دارایی عظیم خود را صرف عمران و آبادی، به ویژه شهرستان بابل کرد و شمار آثار ماندگار نوشیروانی در این شهرستان به ۵۰ مورد برجستـه می رسد که از آن جمله می توان به ساخت و احداث مدرسه، هنرستان، انستیتو، دانشـکده، درمانـگاه، زایشـگاه، بانک خون، پرورشگاه ایتـام، بیمارستان، مسجد، پل و غیره اشاره کرد.
